Atvinnulíf og innflytjendur

Enginn getur gagnrýnt mikilvægi þess að konur eru á vinnumarkaði, vinnumarkaði sem er launaður. Samfélag breyttist mikið við það, það byrjaði að blómstra og er jákvæðara og ríkara.
En það er vandamál að okkar vinna er ekki vel metið, við erum með gap í launaskala fyrir söma vinnu og sama tíimi, og ég held að við getum ekki haft það svoleiðis. Við þurfum að meta vinnu á annan hátt, að því að við getum ekki gleymt að það er munur á vinnu karla og kvenna.
Það er mikill misskilningur þegar vinna kvenna er metin. Ég vil ekki staðfesta að það sé ein vinna fyrir konur og önnur fyrir karlmenn, en það virðist sem samfélagið sem samt þannig núna.
Ef við horfum á leikskólakennarar og grunnskólakennarar þá sjáum við að flestir kennarar eru konur en skólameistarinn er karlmaður, í flestum tilvikum, af hverju? Eru bara karlmenn sem sækja um og ekki konur? Eru karlmenn hæfari en konur? Eða getum við bara farið auðveldari leiðina og sagt að þetta er bara svona.
Ef við metum vinnu kennara sem eru að ala börnin okkar upp, sem eru að ala okkar nýji kynslóð upp, sem eru að ala upp framtíð íslands við þá þurfum við að meta starf þeirra á einhvern annan hátt. Það má ekki vera þannig að kennari sem er búinn með þrjú ár í háskóla og er með margra ára reynslu að hann finni miklu betri fyrir sig að vinna fyrir eitthvað einkafyirtæki að þvi að það er betra borgað.
Ég man hvernig var þegar kennarar fóru á verkfall, hvaða frasa við heyrðum út um allan bæ, að kennarar eigi hugsa um börninn og ekki bara um sjálfan sig, en ég held og er viss að þau mega líka fara í verkfall.Við þurfum að meta hvað mikið ábyrgð þau eru með til þess að ala okkar framtíðarkynslóð vel upp.
Og sem fer fyrir kennara er eins um konur af erlendum uppruna. Við erum settar undir sama hatti, við erum “þetta fólk” sem þarf hjálp og einhver þarf að bjarga þeim. En hvernig er hægt að bjarga þeim og hjálpa þeim ef viðhorf til okkar er alveg eins?
Konur sem koma hingað til landsins hafa í mörgum tilfellum byggt framtíð sína á íslandi, og eru rosalega virkar í samfélaginu, en það er ekki auðvelt. Það vantar mikið til þess að þær nái að komast fram, íslenskukennsla er þar aðal atriði. Það eru ekki settar reglur til þess að tryggja að alla konur eða fólk af erlendum uppruna fái aðgang að íslenskukennsla.
Er það starf fyrir konur af erlendum uppruna! Ræsting, umönnun o.frv,. ... það hefur komið fram í morgum rannsoknum á íslandi að það er vel menntaðar konur sem eru að vinna þessi störf. Af því að þeirra menntun er ekki metin, og það er engin stefna sem segir að það eigi að gera. Við viljum að sagt sé við okkar sem dæmi að það þarf 20 einingar í viðbót í íslensku háskólakerfi til þess að okkar BA próf sé metið. En ekki loka á alla okkar menntun og láta okkur bara geta unnið vinnu sem íslendingar vilji ekki að vinna. Vinna sem felur í sér ábyrgð á öldruðum eða fötluðum þarf líka að vera vel metin að þvi að það er einungis tilfinningarík manneskja sem getur gert það. Konur gera það ekki vegna peninganna, þær gera það að þvi þær eru tilfinningaríkar. Getur þið ímyndað ykkur ef “þetta fólk” færu í verkfall, eða hætti að vinna og færi aftur heim?!
Lítil fræðsla um samfélaginu er líka ennþá vandamál, við fáum ekki nauðsynlegar upplýsingar til þess að hjálpa okkar að komast inn í samfélagið, flestir upplýsingar sem við fáum er í gegn “learning by suffering” við þurfum að lenda fyrst í vandamálum til þess að vita að við áttum að gera svona og svona ...
Það vantar upplýsingar sem snerta okkar daglegt líf, sem dæmi “afmælisveislu”. Í sumum löndum er ekki haldið afmæli fyrir börninn, og ef svona upplýsingar kemur ekki til foreldanna, og þau gera það ekki, myndu börnin finna fyrir því og vera út undan í barnahópnum í skólanum, - einmana og með enga vini.
Það hafa verið þýddir bæklingar á mörg tungumál hjá mörgum stofnunum, en málið er að þegar við erum að þýða áttum við okkur ekki alltaf á því að það vantar útskýringar á hugtökum. Og fyrir utan er til fólk sem hingað kemur og er ólæst.
Ef við byrjum með nýrri rikísstjórn að meta störf á annan hátt þá getum við haft meira jafnrétti milli fólks sem býr á íslandi, karla og kvenna, gamlalla Íslendinga og nýrra Íslendinga.
Ég tel að það sé mikíð gert í sambandi við málefni innflytjenda, enn það þarf að gera meira. Ef við viljum forðast það vandamál sem önnur lönd hafa haft þá þurfum við að meta öll störf á annan hátt og gefa konum af erlendum uppruna meira tækifæri.